Η ΑΥΤΟΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Η αυτοπαρατήρηση είναι μια σοβαρότατη διεργασία που θα έπρεπε ο άνθρωπος να διενεργεί καθ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Πολύ απλά σημαίνει, οτι το άτομο διερευνά τον ίδιο τον εαυτό του. Έχει τις ρίζες της κυρίως στην φιλοσοφία, αλλά και κατ επέκταση στην φιλοσοφική ψυχολογία.
Λόγω του οτι, στις πολεμικές τέχνες εμπλέκονται στοιχεία, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό φιλοσοφίας, ψυχολογίας, στοιχεία θρησκευτικής υφής,και γνωστικής παραδόσεως όλων των ειδών, η αυτοπαρατήρηση θεωρείται ένα απο τα βασικώτατα εργαλεία της ανθρώπινης εκπαιδεύσεως για βελτίωση.
το κύριο πλεονέκτημα της μεθόδου αυτής, είναι οτι, το αντικείμενο παρατήρησης μας που είναι ο ίδιος μας ο εαυτός, βρίσκεται συνεχώς στη διάθεση μας. Ακόμα, ο άνθρωπος που παρατηρεί τον εαυτό του, έχει συνήθως άμεση συνείδηση των ψυχικών του καταστάσεων με αποτέλεσμα να μην κινδυνεύει να παρανοήσει την αλήθεια. Ακόμα, ένα πολύ σοβαρό πλεονέκτημα είναι, το ότι μπορεί, να προχωρήσει την ψυχική και νοητική αυτή ερευνά χωρίς διάφορες δεσμεύσεις που θα μπορούσαν να υπάρχουν, αφού ο ίδιος είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του. Δεσμέυσεις τέτοιες είναι νομικού χαρακτήρα, ηθικού κλπ.
Αντιθέτως, υπάρχουν διάφορα μειονεκτήματα, πολύ φυσικά και λογικά, που εμπίπτουν ακριβώς στην ενιαία φύση παρατηρητή _ παρατηρουμένου. Πχ δεν μπορεί κάποιος να παρατηρήσει ψυχικές καταστάσεις που αφορούν αγωνία, θυμό κλπ απλούστατα διότι, την ώρα εκείνη βρίσκεται, υπο το καθεστώς υψηλής συγκινησιακής εντάσεως, και το λογικό τμήμα του εγκεφάλου της προσωπικότητας του αδρανεί. Συνήθως η παρατήρηση γίνεται, όταν ο άνθρωπος είναι νηφάλιος, μετά το πέρας αυτών των δύσκολων συγκινησιακών καταστάσεων. Ένα ακόμα σημείο δυσκολίας είναι η ορθή ερμηνεία καταστάσεων υψηλής φορτίσεως, ακόμα και όταν εχει παρέλθει η επενέργεια τους, διότι χρειάζεται πλήρης ανάμνηση στοιχείων, που όμως δεν είναι εύκολο να τα ανασύρρουμε διότι τα στοιχεία αυτά αφορούν κάτι που συνέβη σε μια κατάσταση, τελείως αντίθετη, απο αυτήν που βρίσκεται ο άνθρωπος σε γαλήνια μορφή. Είναι σαν να λέμε ότι, ένας διαφορετικός εαυτός μας προσπαθεί να εξηγήσει έναν άλλον εαυτό,υπο θεωρητική έννοια.
Ακόμα βεβαίως και αν καταφέρνει κάποιος, να παρατηρήσει με ειλικρίνεια προηγούμενες πράξεις και δράσεις του, αντιμετωπίζει ένα νέο εμπόδιο, που αφορά το πόσο ειλικρινά θέλει να αξιολογήσει τον εαυτό του, ειδικά όταν οι αρνητικές συνιστώσες είναι πολλές. Το να ασκήσει κάποιος ορθή κριτική στον εαυτον του και να προσμετρήσει όλες τις συνιστώσες αντικειμενικά είναι όντως, επίτευγμα.
Γενικώς πάντως, η αυτοπαρατήρησις αθροιστικά, εμπίπτει σε διεργασία σχετικά χαμηλής αξίας, όταν σταθμίζουμε απλώς και μόνον τα υπέρ και τα κατά. Όμως εάν αξιολογηθεί ως διεργασία, η οποία επεμβαίνει και ρυθμίζει τα διάφορα μέρη του εαυτού μας, καθώς επίσης και μας συνδέει με δίκαιο τρόπο, με τους υπολοίπους του περιβάλλοντος μας, αποκτά υπερβολικά μεγάλη αξία. Στις πολεμικές τέχνες είναι ενα πολύ χρήσιμο εργαλείο, για την πρόοδο μας σε όλα τα επίπεδα προπονητικής κλπ. Βεβαίως και εδώ υπάρχει η εμπειρία χρήσεως, του φαινομένου της αυτοπαρατηρήσεως και μάλιστα απο πολύ παλιά. Εννοείται οτι έχουν αναπτυχθεί διάφορες τεχνικές που έχουν εσνωματωθεί στην προπονητική πρακτική των πολεμικών τεχνών.Υποβοηθούν αυτήν την ενδιαφέρουσα λειτουργία,η οποία όντως μπορεί να αποβεί λειτουργικοτατη ,για τις διεργασίες τελοιοποιήσεως του ανθρώπου